De ervaring van Debbie
Contactverzorgende
“Mensen die zeggen dat ons werk saai is of uitdaging missen, zoeken het misschien ook niet op. Je staat vaak voor casussen en problemen waar je oplossingen voor wilt hebben. Dit blijf ik een mooie uitdaging vinden.”
Ik heb een zwak voor ‘aparte’ verzorgingshuizen. Toen ik hier kwam werken in 2012 woonden er vooral nog religieuzen. Dat vind ik wel een mooie doelgroep. Het brengt een stukje geschiedenis en spiritualiteit mee in een huis. Ik vind het mooi hoe Park Zuiderhout er nu nog steeds is voor zowel de bewoners van de congregaties als de niet-religieuze bewoners. Ze leven samen op één park en er is zorg voor en bekommering om elkaar.
Héél veel
Als contactverzorgende ben ik verantwoordelijk voor de zorg en het welzijn van bewoners. Daarnaast heb ik ook een informatieve rol naar familie en bewoner. Je bent het aanspreekpunt en zorgt dat de gemaakte afspraken vastgelegd worden, in bijvoorbeeld het dossier en het zorgplan. We signaleren kansen voor een nog betere ondersteuning en zorg. Bijvoorbeeld door het inschakelen van een arts of andere specialist. En door mee te denken over welzijn: welke activiteiten sluiten aan bij iemands interesse of is er meer structuur nodig door middel van dagbesteding. Kortom, als contactverzorgende doe je héél veel.
Oplossen van casussen
Elke dag is anders. Natuurlijk komen er vaak dezelfde dingen naar voren, maar het loopt nooit hetzelfde. Mensen die zeggen dat ons werk saai is of uitdaging missen, zoeken het misschien ook niet op. Je staat vaak voor casussen en problemen waar je oplossingen voor wilt hebben. Dit blijft een mooie uitdaging. Je weet nooit hoe je dag loopt. Juist die onvoorspelbare zaken en daarop anticiperen vind ik leuk.
Net dat beetje extra
Ik vind het fijn om de bewoners elke dag een zinvolle dag te bezorgen. Vaak lukt het ze dat zelf. Maar bij de bewoners die daartoe niet meer in staat zijn, hoop je dit goed te kunnen ondersteunen. Je hoopt structuur en de zin van het leven mee te geven of net dat beetje extra als ze het niet meer zien. Even een momentje van individuele aandacht met wat lekkers voor de bewoner. Of met wat humor een lach op het gezicht van die ene bewoner toveren. Een grapje kan de soms moeilijke omstandigheden net wat luchtiger maken.
Dat is waarom ik zo van mijn werk houd.